Czym jest personifikacja? Definicja i wskazówki

Zachód słońca nie jest pokazem tylko dla Ciebie. A ten kieliszek lodowatej margarity? Nie woła Cię, bez względu na to, jak bardzo się o tym przekonujesz po długim dniu spędzonym na słońcu.

Z wyjątkiem pisemnych, oczywiście, że mogą. 

To personifikacja. To zabawne. środek literacki która pozwala pisarzom przypisywać cechy ludzkie rzeczom, które nie są ludźmi.

To światło drogowe nie nienawidzi cię (nawet jeśli wydaje ci się, że od wielu dni świeci się na czerwono), morze nie jest rozgniewane, a poniedziałki nie są twoim wrogiem. 

Ale kiedy piszemy o tym, jak wszystkie te rzeczy są gniewne, wzywają lub spiskują przeciwko tobie, świat wydaje się nieco bardziej żywy. 

To właśnie magia słów, a personifikacja jest jednym z najpotężniejszych narzędzi w Twoim arsenale. Przyjrzyjmy się, czym ona jest, dlaczego działa i jak ją wykorzystać, aby Twoje teksty zyskały na atrakcyjności.

---

Kluczowe wnioski

• Personifikacja nadaje cechy ludzkie przedmiotom niebędącym ludźmi, sprawiając, że abstrakcyjne pojęcia stają się namacalne i łatwiejsze do zrozumienia.

• Tworzy emocjonalne więzi poprzez przekształcanie przedmiotów i idei w postacie zrozumiałe dla czytelników.

• Różni się to od antropomorfizmu, gdzie personifikacja jest figuratywna, podczas gdy antropomorfizm sprawia, że rzeczy stają się dosłownie ludzkie.

• Personifikacja najlepiej sprawdza się, gdy jest stosowana oszczędnie i celowo, aby wzmocnić nastrój, wyjaśnić znaczenie lub nadać osobowość tekstowi.

• Typowe błędy to nadużywanie, mieszanie metafor i stosowanie tego pojęcia do obiektów, które nie wymagają humanizacji.

---

Czym jest personifikacja?

Personifikacja to nadanie cech ludzkich czemuś, co nie jest człowiekiem. To takie proste.

W przeciwieństwie do metafory lub zwykłych przymiotników, nie twierdzisz, że przedmiot faktycznie JEST człowiekiem, ale pożyczasz cechy ludzkie, aby uczynić swój opis bardziej obrazowym.

Pomyśl o tym jak o ubieraniu nieożywionego przedmiotu, zwierzęcia lub abstrakcyjnej koncepcji w ludzki kostium.

Wiatr nie ma palców, ale kiedy “szepcze wśród drzew” lub “wyje ze złości”, nagle wydaje się żywy. Nabiera intencji, stając się czymś, z czym czytelnik może się emocjonalnie utożsamić.

Pisarze robią to od zawsze. Można to znaleźć w starożytnej mitologii, sztukach Szekspira i prawdopodobnie w trzech ostatnich piosenkach, których słuchałeś.

Dlaczego? Ponieważ ludzie rozumieją ludzi. Kiedy opisujesz coś w kategoriach ludzkich, tworzysz natychmiastowy pomost między czytelnikiem a tym, o czym piszesz.

Definicja personifikacji

Personifikacja to figura retoryczna w którym cechy ludzkie przypisuje się podmiotom niebędącym ludźmi, przedmiotom, zwierzętom lub abstrakcyjnym pojęciom.

Słowo to pochodzi od łacińskiego “persona” (osoba) i “facere” (tworzyć), co dosłownie oznacza “uczynić kimś.”

Metafory mówią, że jedna rzecz JEST inną rzeczą, podczas gdy personifikacja nadaje cechy ludzkie istotom niebędącym ludźmi.

Nie twierdzisz, że zachód słońca jest osobą, ale raczej, że zachowuje się jak osoba.

Personifikacja przypisuje ludzkie emocje, cechy fizyczne lub działania rzeczom, które w rzeczywistości nie mogą ich posiadać.

Okazja puka do drzwi, czas leci, a śmierć przychodzi – to przykłady nadawania ludzkiej sprawczości abstrakcyjnym pojęciom lub zjawiskom naturalnym.

Przykłady personifikacji

Przyjrzyjmy się kilku przykładom, aby zobaczyć, jak personifikacja działa w praktyce.

W literaturze:

“Wiatr zerwał się i wydał okrzyk”.” – James Stephens

Wiatr nie może stać. Zdecydowanie nie może krzyczeć. Ale ten wers nadaje wiatrowi siłę i głos, sprawiając, że wydaje się on niemal groźny.

“Ponieważ nie mogłem zatrzymać się dla Śmierci, ona uprzejmie zatrzymała się dla mnie”.”  – Emily Dickinson

W wierszu Dickinson śmierć staje się uprzejmym dżentelmenem. Przekształca abstrakcyjną, przerażającą koncepcję w coś dziwnie uprzejmego.

“Gwiazdy tańczyły figlarnie na oświetlonym księżycem niebie”.” – Nieznane

Gwiazdy nie tańczą. Płoną miliardy kilometrów stąd. Ale ta personifikacja sprawia, że nocne niebo wydaje się radosne i pełne życia.

W codziennym pisaniu:

“Mój budzik krzyczy na mnie każdego ranka”.”

Twój budzik nie ma strun głosowych. Ale “krzyki” doskonale oddają uczucie, jakie towarzyszy gwałtownemu przebudzeniu.

“Kamera ją uwielbia”.”

Aparaty fotograficzne to urządzenia. Nie kochają niczego. Ale to zdanie doskonale oddaje, jak ktoś dobrze fotografuje.

“Okazja się pojawiła, ale ja byłem w łazience”.”

Okazja nie ma rąk, aby zapukać. Ale wszyscy rozumiemy, że oznacza to, iż szansa przyszła i odeszła.

W marketingu i reklamie:

“Niech Twoje kubki smakowe tańczą”.”

Kubki smakowe nie potrafią choreografować. Ale dzięki temu jedzenie wydaje się zabawne i ekscytujące.

“Ten samochód doskonale trzyma się drogi”.”

Samochody nie przytulają się. Ale to wyjaśnia prowadzenie i stabilność w sposób, który jest od razu zrozumiały.

“Twoja poranna kawa czeka”.”

Kawa nie czeka. Stoi w dzbanku. Jednak sformułowanie to budzi oczekiwanie, nadając produktowi poczucie obecności.

Dlaczego pisarze stosują personifikację

Pisarze używają personifikacji, aby ożywić słowa. Dodaje to głębi, emocji i więzi do Twojego tekstu.

Oto kilka powodów, które mogą Cię zainspirować:

• Sprawia, że abstrakcyjne pojęcia stają się konkretne. Spróbuj wyjaśnić pojęcie “czasu” bez personifikacji. To trudne. Kiedy czas leci, płynie lub stoi w miejscu, nagle wszyscy dokładnie rozumieją, o co ci chodzi. Abstrakcyjne pojęcia są trudne do uchwycenia, a personifikacja sprawia, że stają się one namacalne.
• Tworzy emocjonalną więź. Ludzie są stworzeni do rozumienia innych ludzi. Nadając cechy ludzkie przedmiotom nieożywionym, pobudzasz empatię czytelnika. “Samotna latarnia” wywiera większe wrażenie niż “latarnia”. Jedna z nich jest tylko przedmiotem. Druga ma uczucia, z którymi można się utożsamić.
• Dodaje to osobowości Twoim tekstom. Porównaj “Dane wykazały spadek” z “Liczby przedstawiały ponury obraz sytuacji”. Druga wersja ma charakter. Jest bardziej zapadająca w pamięć. Personifikacja jest jednym z najszybszych sposobów na nadanie głosu płaskiemu tekstowi.
• Upraszcza złożone idee. Z tego powodu autorzy tekstów naukowych i technicznych uwielbiają personifikację. “Wirus przejmuje kontrolę nad komórkami” jest znacznie bardziej zrozumiałe niż “Wirus dostaje się do komórek i przejmuje kontrolę nad ich mechanizmami reprodukcyjnymi”. Bierzesz coś mikroskopijnego i złożonego i sprawiasz, że staje się to zrozumiałe poprzez pryzmat ludzkich zachowań.
• To nadaje nastrój i ton. “Przyjemna bryza” tworzy zupełnie inną atmosferę niż “wiatr szalejący na ulicach”. To samo zjawisko naturalne, ale o zupełnie innym oddziaływaniu emocjonalnym. Personifikacja ma ogromną moc wpływania na nastrój.

Jak działa personifikacja w komunikacji

Personifikacja wkrada się do naszej codziennej komunikacji częściej, niż nam się wydaje. Nie jest to tylko środek literacki stosowany w powieściach i poezji.

Jest wszędzie.

• W swobodnej rozmowie: “Mój telefon się wyłącza”. “To spotkanie się przedłuża”. “Projekt mnie przytłacza”. Nieustannie uosabiamy, nie zastanawiając się nad tym, ponieważ jest to skuteczne. Pozwala to przekazać uczucia i pilność za pomocą mniejszej liczby słów.
• W korespondencji biznesowej: “Rynek zareagował pozytywnie”. “Nasze wyniki sprzedaży wskazują, że powinniśmy zmienić kierunek działania”. “Algorytm wyciągnął wnioski z zachowań użytkowników”. Komunikacja korporacyjna wykorzystuje personifikację, aby dane i trendy wydawały się aktywne, a nie pasywne.
• W dziennikarstwie: “Burza spustoszyła wybrzeże”. “Wall Street wstrzymało oddech”. “Projekt ustawy czeka ciężka walka”. W dziennikarstwie stylizacja nadaje tekstom charakter narracyjny i podtrzymuje zainteresowanie czytelników. Dzięki niej wydarzenia zamieniają się w historie z bohaterami.
• W pisaniu technicznym: “System odmawia uruchomienia”. “Kod walczy z Tobą”. “Twoja przeglądarka próbuje uzyskać dostęp do tej funkcji”. Nawet instrukcje obsługi używają personifikacji, ponieważ sprawia to, że rozwiązywanie problemów wydaje się mniej mechaniczne.

Personifikacja działa jak skrót komunikacyjny. Wykorzystuje wspólne doświadczenia ludzkie, aby przekazać znaczenie szybciej i skuteczniej niż dosłowny opis.

Kiedy mówisz “mój laptop myśli”, wszyscy wiedzą, że masz na myśli przetwarzanie danych, ale ta personifikacja wyraża również Twoją niecierpliwość.

Personifikacja a antropomorfizm

W tym miejscu ludzie często się gubią.

Personifikacja i antropomorfizm Oba polegają na nadawaniu cech ludzkich rzeczom niebędącym ludźmi. Ale nie są one takie same.

• Personifikacja jest figuratywna. Wiesz, że ta rzecz nie jest w rzeczywistości człowiekiem. Kiedy mówisz “strach ścisnął mi serce”, nie sugerujesz, że strach ma ręce. To tylko figura retoryczna. Nie-ludzka rzecz jest opisywana w kategoriach ludzkich, ale pozostaje tym, czym jest.
• Antropomorfizm jest dosłowny. W świecie opowieści istota niebędąca człowiekiem przyjmuje ludzką postać lub zachowanie. Myszka Miki chodzi, mówi, nosi ubrania i ma ludzkie emocje. W tym fikcyjnym wszechświecie jest ona zhumanizowana.

Jeśli powiesz “las powitał nas z otwartymi ramionami”, to jest to personifikacja. Las nadal pozostaje lasem.

Ale jeśli piszesz o lesie, w którym drzewa mają dosłownie ramiona i witają podróżnych, to jest to antropomorfizm.

Granica może być nieostra. Niektórzy pisarze stosują silną personifikację, która zbliża się do antropomorfizmu.

Kluczowy test: czy jest to figura retoryczna, czy też postać faktycznie zachowuje się jak człowiek w rzeczywistości przedstawionej w opowiadaniu?

Oto praktyczny przykład. Załóżmy, że piszesz o technologii:

• Personifikacja: “Sztuczna inteligencja szybko się uczyła i dostosowywała do preferencji użytkowników”.”
• Antropomorfizm: “Sztuczna inteligencja nadała sobie imię Steve, preferowała muzykę jazzową i prosiła o wolne we wtorki”.”

Widzisz różnicę? Jedno opisuje zachowanie maszyny w kategoriach ludzkich. Drugie sprawia, że maszyna staje się dosłownie ludzka.

Czasami piszesz coś dosłownie i zdajesz sobie sprawę, że większy efekt osiągnąłbyś, używając personifikacji. Albo napisałeś personifikowane opisy, które nie do końca pasują.

Narzędzia do pisania oparte na sztucznej inteligencji mogą przyjść z pomocą.

Niewykrywalna sztuczna inteligencja Paragraph Rewriter może przekształcać dosłowne stwierdzenia w wersje personifikowane, zachowując jednocześnie jasność znaczenia.

Oto jak to działa:

Narzędzie to pomaga eksperymentować z różnymi poziomami personifikacji bez konieczności zaczynania od zera.

Możesz dostosować intensywność, wypróbować różne cechy ludzkie i znaleźć to, co pasuje do tonu Twojego utworu.

Jak skutecznie wykorzystać personifikację w swoich tekstach

Personifikacja jest potężnym narzędziem, ale podobnie jak w przypadku niektórych ostrych sosów, wystarczy jej użyć tylko odrobinę.

Oto jak z niego korzystać, nie przesadzając.

• Dopasuj personifikację do swojego tonu. Poważne teksty akademickie? Używaj personifikacji subtelnie i rzadko. Kreatywne teksty marketingowe? Możesz zaszaleć. W zabawnym wpisie na blogu można użyć sformułowania “termin tańczył step na moim kalendarzu”, ale w pracy naukowej lepiej pozostać przy “termin zbliżał się wielkimi krokami”.”
• Zachowaj spójność ze swoimi cechami osobowościowymi. Jeśli opisujesz swoją markę jako “przyjazną i przystępną”, nie zmieniaj jej nagle w “agresywną i wymagającą” dwa akapity dalej. Wybierz cechy ludzkie, które są zgodne z Twoim przekazem i trzymaj się ich.
• Używaj go, aby wyjaśnić, a nie wprowadzać zamieszanie. Celem personifikacji jest uczynienie rzeczy bardziej zrozumiałymi i łatwiejszymi do odniesienia. Jeśli czytelnik musi się zatrzymać i zastanowić, co masz na myśli, to znaczy, że nie udało ci się. “Dane szeptały swoje sekrety” działa, jeśli jesteś tajemnica budynku. “Dane wykonywały gimnastykę, żonglując piłą łańcuchową” to po prostu mylące.
• Nie personifikuj wszystkiego. Nie każde rzeczownik wymaga nadania cech ludzkich. Używaj personifikacji strategicznie, aby podkreślić rzeczy, które chcesz wyeksponować. Jeśli wszystko w Twoim tekście jest personifikowane, nic nie będzie się wyróżniać. To tak, jakby używać samych wielkich liter, co sprawia, że tekst traci na sile oddziaływania.
• Niech będzie świeże. “Czas leci” to personifikacja, ale też banał. Spróbuj znaleźć nowe sposoby na personifikację zwykłych rzeczy. Zamiast “czas leci”, może “pędzi przez listę rzeczy do zrobienia” lub „wyślizguje się z palców jak piasek na plaży”.”
• Weź pod uwagę swoich odbiorców. W tekstach dla dzieci można pozwolić sobie na bardziej oczywistą personifikację. Dorośli czytelnicy często preferują subtelność. Odbiorcy biznesowi mogą uznać nadmierną personifikację za nieprofesjonalną. Należy wiedzieć, dla kogo się pisze, i odpowiednio dostosować styl.
• Wypróbuj to na głos. Przeczytaj na głos swoje spersonalizowane frazy. Jeśli brzmią one niezręcznie lub są zbyt rozbudowane, gdy je wypowiadasz, to tak samo będą brzmiały na papierze. Twoje ucho jest dobrym przewodnikiem.
• Używaj mocnych czasowników. Personifikacja najlepiej sprawdza się w przypadku aktywnych, konkretnych czasowników. “Burza szalała” brzmi lepiej niż “burza była zła”. “Okazja zapukała” jest lepsze niż “okazja była dostępna”. Nadaj swoim personifikowanym podmiotom konkretne zadanie do wykonania.

Typowe błędy przy stosowaniu personifikacji

Porozmawiajmy o tym, czego NIE należy robić.

• Nadużywanie go. Kiedy każde zdanie zawiera personifikację, przestaje być skuteczne i zaczyna być męczące. “Słońce uśmiechało się, podczas gdy chmury tańczyły, a drzewa falowały, gdy wiatr śpiewał, a droga wabiła...”. Jedna lub dwie personifikacje w akapicie mają więcej sensu.
• Mieszanie niekompatybilnych metafor. Jeśli personifikujesz coś, trzymaj się wybranej cechy ludzkiej. Nie mów “projekt dławi mnie, jednocześnie tańcząc step na moich nerwach”. Wybierz jedną z tych cech. Projekt nie może jednocześnie dławić i stepowanie. Jest to anatomicznie niemożliwe, nawet w sensie metaforycznym.
• Wciskanie czegoś tam, gdzie nie pasuje. Niektóre rzeczy lepiej opisać dosłownie. “Stół był solidny” nie musi brzmieć “stół stał pewnie”, chyba że ta pewność ma znaczenie dla twojej wypowiedzi.
• Używanie stereotypów. “Czas leci”. “Okazja puka do drzwi”. “Obowiązek wzywa”. Technicznie rzecz biorąc, są to personifikacje, ale są one tak nadużywane, że straciły wszelką moc oddziaływania. Czytelnik może je po prostu pominąć, więc warto stosować nowe sposoby personifikacji. 
• Zbytnia abstrakcja. Personifikacja powinna sprawiać, że rzeczy więcej Zrozumiałe, nie mniej. “Koncepcja zmagała się z paradygmatycznymi zmianami w duchu czasu” brzmi fantazyjnie, ale nic nie znaczy. Niech będzie proste i jasne.
• Uosabianie niewłaściwej rzeczy. W każdym tekście niektóre elementy są ważniejsze od innych. Nadaj osobowość tym, które są istotne. Nie marnuj swojego budżetu na personifikację na nieistotne szczegóły.
• To staje się zbyt dziwne. Personifikacja powinna brzmieć naturalnie, nawet jeśli jest kreatywna. “Arkusz kalkulacyjny wyśpiewywał swoje wyniki kwartalne, wykonując moonwalk przez rok finansowy” to zbytnia przesada.
• Brzmi wymuszone lub robotycznie. Jeśli używasz sztucznej inteligencji do generowania treści lub jeśli angielski nie jest Twoim językiem ojczystym, przed opublikowaniem sprawdź tekst kilka razy.

Niewykrywalna sztuczna inteligencja AI Humanizer może pomóc w utrzymaniu naturalności wyrażeń figuratywnych i uniknięciu niezręcznej lub przesadzonej personifikacji.

Narzędzie analizuje Twoje spersonalizowane opisy i wygładza wszystko, co brzmi nienaturalnie lub nadmiernie, wykorzystując wiele LLM.

Na przykład, jeśli napisałeś: “Rozwiązanie agresywnie zaatakowało problem, jednocześnie przyjmując alternatywne metodologie i przechodząc przez fazy wdrożenia”, AI Humanizer oznaczyłoby to jako przesadzone i zasugerowałoby coś bardziej przejrzystego, np.: “Rozwiązanie zajęło się problemem bezpośrednio, dostosowując się w razie potrzeby podczas wdrażania”.”

To tak, jakby mieć redaktora, który zwraca szczególną uwagę na zbytnią personifikację lub personifikację, która nie jest trafna.

Wypróbuj nasz AI Detector i Humanizer w widżecie poniżej!

Kiedy przedmioty zaczynają odpowiadać

Personifikacja przekształca tekst z płaskiego opisu w coś żywego.

Wypełnia lukę między abstrakcyjnymi pojęciami a ludzkim rozumieniem. Dodaje osobowości, wyjaśnia znaczenie i wywołuje emocjonalny oddźwięk.

Co ciekawe, prawdopodobnie już to stosujesz, nie zdając sobie z tego sprawy. Za każdym razem, gdy mówisz, że Twój samochód jest “kapryśny” lub Twój kod “jest uparty”, personifikujesz. Sztuczka polega na tym, aby nauczyć się robić to świadomie.

Zacznij zwracać uwagę na personifikację w tekstach, które czytasz. Zwróć uwagę, kiedy działa, a kiedy nie.

Następnie eksperymentuj w swojej pracy i korzystaj z narzędzi z Niewykrywalna sztuczna inteligencja aby pisać bardziej efektywnie. Spróbuj uosabiać jeden kluczowy element w swoim następnym tekście i zobacz, jak zmieni to jego oddziaływanie.

Zachód słońca nadal nie robi na nikim wrażenia. Ale dodaj do swojego opisu emocje, intencje i cechy ludzkie, a czytelnicy nagle się zaangażują.

A teraz spraw, aby nieożywione przedmioty ożyły.