Bijvoeglijke bepaling: Wat het is en hoe het te gebruiken

Heb je ooit een zin gelezen en bij jezelf gedacht: "Hoe kan deze zin veel informatie bevatten zonder omvangrijk te zijn?"

Dat is het werk van een bijvoeglijke bepaling. Bijvoeglijke bepalingen komen vaker voor dan je denkt. Het mooiste is dat de meeste mensen niet eens weten dat ze ze gebruiken.

Ze zijn te vinden in je roman en zelfs in de tekst die je verstuurt. Deze kleine details helpen je om ideeën te combineren en belangrijke informatie toe te voegen zonder dat je lange zinnen maakt.

Met bijvoeglijke bepalingen kun je je schrijven verbeteren zonder al te veel moeite te doen.

---

Belangrijkste opmerkingen

• Een bijvoeglijke bepaling geeft meer informatie over een zelfstandig naamwoord of voornaamwoord 

• Het bevat een onderwerp en een werkwoord

• Het begint met woorden als welke, wie, of dat

• Een bijvoeglijke bepaling is een afhankelijke bepaling.

---

Wat is een bijvoeglijke bepaling?

Voordat we overgaan naar de definitie van een bijvoeglijke bepaling, moeten we eerst kijken wat een bijzin is. Een bijzin is een verzameling woorden met zowel een onderwerp als een werkwoord.

Wat is een bijvoeglijke bepaling?

Een bijvoeglijke bepaling is een verzameling woorden met een onderwerp en een werkwoord die meer details geven over een zelfstandig naamwoord of een voornaamwoord.

Een bijvoeglijke bepaling is wat je een ambitieus bijvoeglijk naamwoord kunt noemen dat ervoor kiest om een volledige zin te worden.

Het is een afhankelijke bijzin die meer informatie geeft over een zelfstandig naamwoord of voornaamwoord in je zin.

Bijvoeglijke bepalingen zijn gemakkelijk te herkennen omdat ze beginnen met een betrekkelijk voornaamwoord.

Bijvoorbeeld: 

• Het meisje dat de spellingwedstrijd won is mijn nichtje.

De bijzin "wie was de winnaar van de spellingwedstrijd" geeft je luisteraar meer informatie over het meisje.

Hier is nog een voorbeeld: 

Eenvoudig bijvoeglijk naamwoord: De kapotte laptop start niet.

Bijvoeglijke bepaling: De laptop die ik gisteren heb laten vallen, start niet.

Beide bijzinnen verwijzen naar de laptop, maar de bijvoeglijke bepaling geeft een volledig verslag van wat er is gebeurd. 

Wat ze wijzigen (zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden)

Relatieve bijzinnen worden ook wel bijvoeglijke bijzinnen genoemd.

Ze wijzigen voornaamwoorden en zelfstandige naamwoorden. Relatieve bijzinnen hebben een onderwerp en een werkwoord, terwijl bijvoeglijke naamwoorden losse woorden zijn.

Je kunt zeggen dat ze zich vastklampen aan elk zelfstandig naamwoord of voornaamwoord dat ze tegenkomen. 

Hier zijn enkele voorbeelden van bijvoeglijke bepalingen die zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden modificeren: 

• De leraar die te veel huiswerk opgeeft met pensioen gaat. 
• Die die de test overleefden verdienen ijs. 

Als je niet zeker weet of een bijzin als bijvoeglijk naamwoord functioneert, kun je altijd de optie Onvindbaar gebruiken. AI chat om het uit te zoeken.

Je hoeft alleen maar je zin in te voeren en onze AI te vragen deze te analyseren. 

Belangrijkste onderdelen van een bijvoeglijke bepaling

Naast een onderwerp en een werkwoord heeft een bijvoeglijke bepaling ook een aantal belangrijke onderdelen. De belangrijkste elementen van een

Bijvoeglijke bepaling zijn de volgende: 

Betrekkelijke voornaamwoorden die de zin inleiden

Als je een betrekkelijk voornaamwoordis het mogelijk dat de zin een bijvoeglijke bepaling heeft.

Betrekkelijke bijzinnen kunnen ook bijvoeglijke bijzinnen worden genoemd, omdat ze beginnen met betrekkelijke voornaamwoorden. 

Voorbeelden van betrekkelijke voornaamwoorden zijn wie, wie, wiens, welke en dat.

• Wie: Dit verwijst naar personen. Het verwijst ook naar personen als onderwerp van een bijzin. Bijvoorbeeld: "De student die achter me zit snurkt tijdens colleges."
• Wie: Dit wordt gebruikt voor mensen die iets is aangedaan. Bijvoorbeeld: "De door critici geprezen auteur won de prijs."
• Van wie: Dit voornaamwoord geeft bezit aan. Het laat zien wie wat heeft. Bijvoorbeeld: "De buurman wiens hond blaft gaat verhuizen."
• Welke: Dit wordt gebruikt om dingen en dieren te beschrijven. Bijvoorbeeld: "De auto die gisteren kapot ging is eindelijk gerepareerd."
• Dat: Dit is een universele donor. Dat wil zeggen, het werkt voor mensen, dingen en dieren. Het geeft ook essentiële informatie over dingen. Bijvoorbeeld: "De film die we gisteravond hebben gezien was verschrikkelijk."

Positie in de zin

Je hoeft niet ver te zoeken om een betrekkelijke bijzin te vinden. Je vindt ze altijd direct achter het zelfstandig naamwoord of het voornaamwoord dat het bijvoegt. Hier is een snel voorbeeld: 

• Correct: "De pizza die we bestelden kwam koud aan."
• Onjuist: "Dat hebben we besteld, de pizza kwam koud aan."

De bijzin "die we bestelden" wijzigt "pizza". 

De bijvoeglijke bepalingen worden na het zelfstandig naamwoord gebruikt, in tegenstelling tot bijvoeglijke naamwoorden, die voor het zelfstandig naamwoord worden gebruikt. Het helpt het zelfstandig naamwoord of het voornaamwoord te wijzigen.

De implicatie van een betrekkelijke bijzin na een zelfstandig naamwoord is dat je er nooit een zin mee kunt beginnen. 

Noodzakelijke vs. niet-essentiële clausules

Bijvoeglijke bepalingen zijn noodzakelijk of niet-essentieel. Dit is meestal gebaseerd op de rol die ze spelen in een zin.

Sommige bijvoeglijke bepalingen maken een zin beter, maar je kunt ze ook weglaten.

Sommige zijn erg belangrijk en zonder deze is de zin gewoon basis. 

De bijzinnen die waardevolle informatie geven over het zelfstandig naamwoord worden noodzakelijke bijzinnen genoemd.

Deze bijzinnen zijn zo belangrijk en ze kunnen niet worden verwijderd zonder de zin onduidelijk te maken.

Komma's zijn niet nodig bij deze bepalingen. Ze staan ook bekend als beperkende bepalingen.  

Hier is een voorbeeld: 

• De leerlingen die hard werkten, slaagden voor het examen.

Je hoeft geen komma te gebruiken in deze zin omdat je precies moet aangeven welke studenten geslaagd zijn voor het examen.  

Niet-essentiële clausules kunnen echter in een zin worden geschrapt zonder dat dit enig verschil maakt.

Ze geven extra, maar onnodige details. Ze worden ook wel niet-beperkende clausules genoemd, en ze moeten worden gescheiden door komma's. 

Bijvoorbeeld: 

• Mijn laptop, die me een fortuin heeft gekost, is net gecrasht. 

"die me een fortuin heeft gekost" is extra informatie, en als die wordt verwijderd, weet de luisteraar of lezer van wie de laptop is.

Om ervoor te zorgen dat je de komma niet mist in niet-essentiële clausules, kun je altijd Undetectable AI gebruiken Grammaticacontrole.

Onze tool helpt je om je komma's goed te plaatsen. Het zal je ook helpen om komma's in noodzakelijke clausules te markeren en uit te leggen waarom de interpunctie niet nodig is. 

Bijvoeglijke bepaling vs bijvoeglijke bepaling

Bijvoeglijke naamwoorden en bijvoeglijke zinnen wijzigen zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden.

Er zijn echter verschillen tussen de twee. Het is ook gemakkelijk om de een met de ander te verwarren. 

Structurele verschillen

Een bijvoeglijke bepaling heeft een onderwerp en een werkwoordcombinatie. Een bijvoeglijke bepaling heeft geen onderwerp en werkwoord. Het zijn gewoon een aantal woorden. 

Hier is een voorbeeld van een bijvoeglijke bepaling: 

• Het boek dat ik aan het lezen ben is fascinerend. (Betreft: I, Werkwoord: ben aan het lezen)

Hier is een voorbeeld van een bijvoeglijke bepaling

• Het boek op tafel is fascinerend. Geen onderwerp, geen werkwoord. 

Wanneer de een boven de ander gebruiken

Je gebruikt bijvoeglijke bepalingen als je meer informatie wilt geven. Je hebt bijvoeglijke naamwoorden nodig als je een kortere zin wilt.

Je kunt het ook gebruiken om eenvoudige beschrijvende details aan je zin toe te voegen. 

Voorbeelden en vergelijking naast elkaar

Hier zijn voorbeelden van bijvoeglijke bepalingen en bijvoeglijke zinnen: 

Bijvoeglijke bepaling	Bijvoeglijk Naamwoord Zin
De auto die gerepareerd moet worden is de mijne	De auto die gerepareerd moet worden is van mij
Mensen die regelmatig sporten leven langer	Mensen die regelmatig sporten leven langer
Het huis, gebouwd in 1920, is historisch	Het huis uit 1920 is historisch
Het boek dat ze schreef is goed	Het boek van haar is goed
Een speler die vaak scoort is waardevol	Een hoog scorende speler is waardevol

Uit deze voorbeelden kun je opmaken dat de bijvoeglijke bepalingen completer en verhaalachtiger aanvoelen. 

Voorbeelden van bijvoeglijke bepaling in actie

Hieronder staan voorbeelden van een bijvoeglijke bepaling:

• "Ik ken iemand die zes talen spreekt."
• "De telefoon dat ik verloor gloednieuw was."
• "De taart, wat chocolade wassmaakte geweldig."
• "Een man wiens lach aanstekelijk is de kamer binnenkwam."
• "Iedereen wie mij kent begrijpt Ik haat ochtenden."
• "De leraar wiens klas ik volg is ongelooflijk streng."
• "De roman, dat haar tien jaar kostte om te schrijvenwerd meteen een bestseller."

Interpunctieregels met bijvoeglijke bepaling

Interpunctie is heel belangrijk bij bijvoeglijke bepalingen. Daarom moet je weten hoe en wanneer je ze moet toepassen. De interpunctieregels van bijvoeglijke bepalingen zijn als volgt:

Beperkende clausules (zonder komma)

Voor clausules die belangrijke informatie geven, dat wil zeggen beperkende clausules, hoef je geen komma op te nemen.

Als je bijvoeglijke bepaling essentieel is om te begrijpen waar je het over hebt, sla dan de komma's over.

Niet-beperkende clausules (komma verplicht)

In zinnen waar je bijvoeglijke bepaling alleen maar extra informatie toevoegt, maar niet per se belangrijk is, gebruik je een komma. Hier is een voorbeeld:

• "Mijn auto, die vijftien jaar oud is, rijdt nog steeds geweldig."

Hier weten we al wiens auto het is, dus de zin kan zonder "die vijftien jaar oud is" omdat het gewoon overbodige informatie is. Je zin is nog steeds zinvol als je het eruit haalt.

Komma's en uitlopers vermijden

Gebruik in het geval van bijvoeglijke bepalingen geen komma's of uitlopers. In plaats van twee volledige zinnen samen te voegen, gebruik je gewoon een afhankelijke bijzin als bijvoeglijk naamwoord om een enkele zin te vormen.

Maak ook niet de fout om een zin samen te voegen met een komma; gebruik gewoon een relatieve bijzin. 

Dit is een voorbeeld van een run-on sentence en een comma splice sentence: 

• Aanloop: Ik heb een nieuwe telefoon gekocht met een fantastische camera.

Zeg in plaats daarvan: 

• Ik heb een nieuwe telefoon gekocht met een fantastische camera.

Met de bijvoeglijke bepaling heb je een lezing en stroom aan je zin toegevoegd. 

• Komma splitsing: "Mijn buurman speelt harde muziek, hij houdt me wakker."

Zeg in plaats daarvan: 

•  "Mijn buurman, die harde muziek draait, houdt me wakker."

Veelgemaakte fouten en hoe ze te herstellen

De grammatica van de Engelse taal is breed en het is gemakkelijk om fouten te maken met relatieve bijzinnen.

Hier zijn een paar fouten die mensen maken: 

Het verkeerde betrekkelijke voornaamwoord gebruiken

Er zijn gevallen waarin mensen een ongepast betrekkelijk voornaamwoord gebruiken in hun zin. Bijvoorbeeld, 

• "De persoon die belde liet geen bericht achter." 

Zeg in plaats daarvan:

•  "De persoon die belde liet geen bericht achter." 

Welke' wordt gebruikt voor dieren en dingen, terwijl 'wie' voor mensen is. 

Verkeerd komma's gebruiken 

Het komt ook vaak voor dat mensen komma's gebruiken voor beperkende clausules. Bijvoorbeeld:

• "Het boek dat ik aan het lezen ben, is saai."

De juiste manier is: 

• "Het boek dat ik aan het lezen ben is saai."

Komma's zijn alleen voor niet-essentiële of niet-beperkende clausules. 

Ontwijkende bijzinnen gebruiken

Hangende clausules een woord wijzigen dat niet duidelijk in de zin staat of verband houdt met de bijzin. Het geeft een beschrijving van iets dat is weggelaten in de zin. 

In een situatie waarin de bijvoeglijke bepaling geen woord heeft om te wijzigen, wordt de bijzin een bungelende bijzin genoemd. Zorg ervoor dat de bijzin het juiste zelfstandig naamwoord wijzigt. Bijvoorbeeld: 

Onjuist: "Toen ik door de straat liep, viel mijn oog op het huis dat blauw geschilderd was."

Correct: "Toen ik door de straat liep, zag ik het huis dat blauw geschilderd was."

Ontbrekende betrekkelijke voornaamwoorden

Betrekkelijke voornaamwoorden spelen een rol in een zin. Hoewel het weglaten van betrekkelijke voornaamwoorden getolereerd kan worden in informele communicatie, is het de moeite waard om ze op te schrijven om begrepen te worden. 

Bijvoorbeeld;

Onjuist: "De film die we keken was verschrikkelijk."

Correct: "De film die we keken was verschrikkelijk."

Het werkwoord vergeten

Een bijvoeglijke bepaling heeft altijd een onderwerp en een werkwoord nodig.

Denk er dus altijd aan om een werkwoord in je zin op te nemen. Laat je bijvoeglijke bepaling niet hangen.

Ze zijn slechts een scroll verwijderd - probeer de AI Detector en Humanizer in de widget hieronder!

Eindgedachten

Bijvoeglijke bepalingen kunnen intimiderend overkomen, maar dat is niet zo. Het is slechts een manier om meer informatie in je zinnen te stoppen.

Het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden helpt je om een interessanter en gedetailleerder verhaal te vertellen. Zodra je het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden begrijpt, zullen je zinnen duidelijker zijn. Dus de volgende keer dat iemand je vraagt: "Wat is een bijvoeglijke bepaling?" Ik weet zeker dat je weet wat je moet zeggen. 

Vergeet niet de Undetectable AI uit te proberen Grammaticacontrole en AI chat om je te helpen met schrijven en grammatica. 

Met Niet detecteerbare AIJe kunt complexe zinsconstructies zoals bijvoeglijke bepalingen verfijnen, waardoor je scherper, natuurlijker en menselijker schrijft.