That vs Which: & Παραδείγματα

Περίμενε... Μήπως το email σου μόλις μπέρδεψε όλο το γραφείο;

Κείμενο ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: "Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έστειλα χθες, τα οποία περιείχαν σημαντικές πληροφορίες για τους πελάτες, πιθανόν να μπερδεύουν τους πάντες στο γραφείο αυτή τη στιγμή".

Και τώρα οι άνθρωποι ξύνουν το κεφάλι τους, το ξαναδιαβάζουν τρεις φορές και εξακολουθούν να μην είναι σίγουροι για το τι εννοούσατε.

Προσπαθούσες να πεις: "αυτά τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με πληροφορίες πελατών μπερδεύουν τους πάντες," αλλά κατέληξε να ακούγεται σαν "κάποια μυστηριώδη μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ίσως είχαν πληροφορίες, ίσως όχι, ποιος ξέρει πια;"

Αν ναι, μην ανησυχείτε - γραμματικά λάθη συμβαίνουν συνεχώς. Αυτές οι δύο λέξεις μπορούν αθόρυβα να διαταράξουν το νόημα της πρότασης.

Και αυτό είναι ακριβώς τι καλύπτουμε σε αυτό το ιστολόγιο.

Θα σας δείξουμε τη σαφή διαφορά μεταξύ του "που" και του "που", πότε πρέπει να χρησιμοποιείτε το "που" και το "που", πώς τα κόμματα αλλάζουν τα πάντα και πώς τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να διορθώσουν τα γραμματικά λάθη σε δευτερόλεπτα.

Ας ξεκινήσουμε.

Ο βασικός κανόνας: Ρήτρες χωρίς περιορισμούς

Υπάρχουν δύο είδη πρόσθετων πληροφοριών μπορείτε να προσθέσετε σε μια πρόταση - ένα που δεν μπορείτε να αφαιρέσετε και ένα που μπορείτε να αφαιρέσετε.

• Το είδος που δεν μπορείτε να αφαιρέσετε ονομάζεται περιοριστική ρήτρα. Είναι σαν το όνομα ή τη διεύθυνσή σας - χωρίς αυτά, οι άνθρωποι δεν θα ήξεραν ακριβώς για τι πράγμα μιλάτε.
  • Αυτές οι προτάσεις δεν χρησιμοποιούν κόμματα και σχεδόν πάντα χρησιμοποιούν το "ότι".

• Το είδος που μπορείτε να αφαιρέσετε είναι ένα μη περιοριστική ρήτρα. Αυτές είναι οι επιπλέον πληροφορίες που είναι καλό να γνωρίζετε αλλά όχι απολύτως απαραίτητες.
  • Είναι πάντα τυλιγμένα σε κόμματα (όπως αυτό!) και χρησιμοποιούν το "που".

Για παράδειγμα,

• Το βιβλίο με το κόκκινο εξώφυλλο είναι το δικό μου. (Αυτό σας λέει ακριβώς ΠΟΙΟ βιβλίο διεκδικώ - το κόκκινο, όχι το μπλε ή οποιοδήποτε άλλο βιβλίο.)

• Το βιβλίο, που έχει κόκκινο εξώφυλλο, είναι δικό μου. (Αυτό σας λέει ότι έχω ένα συγκεκριμένο βιβλίο, και παρεμπιπτόντως, τυχαίνει να είναι κόκκινο. Το χρώμα είναι απλώς μια επιπλέον πληροφορία).

Στην πρώτη πρόταση, αν αφαιρέσουμε "που έχει κόκκινο εξώφυλλο," θα είχαμε απλά "Το βιβλίο είναι δικό μου" - αλλά ποιο βιβλίο; Δεν ξέρουμε! Γι' αυτό είναι περιοριστικό.

Στη δεύτερη πρόταση, αν αφαιρέσουμε "που έχει κόκκινο κάλυμμα," θα ξέραμε ακριβώς για ποιο βιβλίο μιλάω. Η λεπτομέρεια του κόκκινου εξώφυλλου είναι απλώς ένα επιπλέον γεγονός.

Πηγή = Blog.Inkforall

Συμβουλή επαγγελματία: Χρησιμοποιήστε ένα απλό "τεστ πτώσης" αν θέλετε να επιβεβαιώσετε πότε πρέπει να χρησιμοποιήσετε αυτό και πότε εκείνο. Αφαιρέστε τη φράση από την πρότασή σας. Αν η πρόταση εξακολουθεί να σημαίνει ουσιαστικά το ίδιο πράγμα, χρησιμοποιήστε το "το οποίο" με κόμματα.

Αν η αφαίρεση του αλλάζει εντελώς αυτό για το οποίο μιλάτε, χρησιμοποιήστε το "ότι" χωρίς κόμμα.

Πότε να χρησιμοποιήσετε το "That"

Τώρα ας μιλήσουμε για "αυτό."

Χρησιμοποιείτε το "ότι" μόνο όταν η πληροφορία είναι πραγματικά σημαντική - όπως το "μην το αφήσεις έξω" ή το "όλο το νόημα αλλάζει".

Αυτό το ονομάζουμε περιοριστική ρήτρα. Και βοηθά τον αναγνώστη να καταλάβει ακριβώς για τι πράγμα μιλάτε.

Για παράδειγμα, 

• Τα σκυλιά που γαβγίζουν συχνά ενοχλούν τους γείτονες.

Αυτό το μικρό μέρος - "αυτό το γάβγισμα" - μας λέει για ποια σκυλιά μιλάμε. Όχι για όλα τα σκυλιά. Μόνο αυτά που γαβγίζουν.

 Αφαιρέστε αυτό το μέρος και τώρα ακούγεται σαν όλα τα σκυλιά να ενοχλούν τους γείτονες.

 (Το οποίο... μπορεί να ισχύει σε ορισμένα μέρη, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.)

Ορίστε λοιπόν ο κανόνας:

Χρησιμοποιήστε το "ότι" όταν οι επιπλέον λέξεις είναι απαραίτητες για να προσδιορίσετε αυτό που λέτε, και μην βάζετε κόμμα πριν από αυτό.

Γιατί; 

Επειδή τα κόμματα είναι σαν απαλές παύσεις. Αν κάνετε παύση πριν από κάτι ουσιώδες, το κάνετε να ακούγεται προαιρετικό. Και αυτό μπορεί να χαλάσει τα πράγματα - άσχημα.

Πότε να χρησιμοποιήσετε το "Which"

Χρησιμοποιήστε το "που" όταν προσθέτετε επιπλέον λεπτομέρειες - όπως πληροφορίες που είναι καλό να γνωρίζετε, αλλά δεν είναι απαραίτητες για την κατανόηση του κύριου θέματος. Αυτό ονομάζεται μη περιοριστική ρήτρα.  

Δεν κλειδώνει τίποτα. Απλώς προσθέτει χρώμα, γεύση ή φόντο.

Για παράδειγμα,

• Το αυτοκίνητο, το οποίο αγόρασα χθες, είναι ηλεκτρικό.

Ας το αναλύσουμε.

Η κύρια ιδέα = Το αυτοκίνητο είναι ηλεκτρικό.

Το μέρος που λέει "το οποίο αγόρασα χθες" - αυτές είναι απλώς συμπληρωματικές πληροφορίες. Θα μπορούσατε να το αφήσετε έξω, και η πρόταση θα εξακολουθούσε να έχει νόημα.

Εδώ είναι ο κανόνας της γραμματικής: 

Πρέπει να βάλετε ένα κόμμα πριν από "το οποίο." Είναι σαν να λέτε στον αναγνώστη: "Έι, αυτό είναι μια δευτερεύουσα σημείωση - όχι το κύριο μήνυμα".

Η κατώτατη γραμμή....
"Που" → περιγράφει.
"Αυτό" → ορίζει.

Διαβάστε αυτό το ιστολόγιο για να εξασκηθείτε στη χρήση των προτάσεων which vs that >> Το οποίο έναντι του ότι: Πώς να επιλέγετε το σωστό κάθε φορά

Πώς η στίξη αλλάζει το νόημα

Είπαμε ήδη ότι τα κόμματα αλλάζουν το νόημα. Τώρα ας το δούμε πραγματικά στην πράξη - ειδικά όταν πρόκειται για το οποίο έναντι του ότι.

Κοιτάξτε αυτές τις δύο προτάσεις:

• Τα αδέλφια μου που ζουν στη Νέα Υόρκη θα έρθουν για επίσκεψη.
• Τα αδέλφια μου, που ζουν στη Νέα Υόρκη, έρχονται για επίσκεψη.

Μοιάζουν σχεδόν το ίδιο, σωστά; Αλλά σημαίνουν πολύ διαφορετικά πράγματα.

Το πρώτο (χωρίς κόμματα) σημαίνει → Θα έρθουν μόνο τα αδέλφια που ζουν στη Νέα Υόρκη. Ίσως έχετε και άλλα αδέλφια σε άλλα μέρη και δεν θα έρθουν.

Το δεύτερο (με κόμματα) σημαίνει → Όλα τα αδέλφια σου ζουν στη Νέα Υόρκη. Και θα έρθουν όλοι να μας επισκεφτούν. Όλα αυτά από ένα μόνο ζευγάρι κόμματα.

Ας δοκιμάσουμε ένα ακόμη:

•  Ας φάμε, γιαγιά!

 = Προσκαλείς τη γιαγιά να φάει.

• Ας φάμε τη γιαγιά!
  = ...Λοιπόν, τώρα τρως τη γιαγιά.

Πηγή = Ψηφιακή σύνοψη

Αυτό φαίνεται σαν ένα μικρό γραμματικό λάθος, αλλά δημιουργεί σύγχυση. Και μερικές φορές, μπορεί να χρειαστεί να πληρώσετε εκατομμύρια δολάρια σε περίπτωση διακανονισμού της υπόθεσης.

Αυτό ακριβώς συνέβη στο Μέιν, όταν μια ομάδα οδηγών διανομών μήνυσε την εταιρεία τους για απλήρωτες υπερωρίες. 

Ο νόμος απαριθμούσε τις θέσεις εργασίας που δεν πληρώνονταν για υπερωρίες: 

"Κονσερβοποίηση, επεξεργασία, συντήρηση, κατάψυξη, ξήρανση, εμπορία, αποθήκευση, συσκευασία για αποστολή ή διανομή ευπαθών τροφίμων." 

Αλλά δεν υπήρχε κόμμα πριν από τη λέξη "ή διανομή". Οι οδηγοί ισχυρίστηκαν ότι η "συσκευασία για αποστολή ή διανομή" ήταν μία εργασία, και αφού έκαναν μόνο διανομή - όχι συσκευασία - θα έπρεπε να λάβουν υπερωρίες. 

Το δικαστήριο συμφώνησε και η εταιρεία κατέληξε να καταβάλει $5 εκατομμύρια για να διευθετήσει την υπόθεση.

Κοινά λάθη και μύθοι

Εντάξει, ας μιλήσουμε για τους πέντε κορυφαίους μύθους και τα λάθη που πρέπει να αποφύγετε όταν πρόκειται για το τι εναντίον του τι.

Μύθος #1: "Το θέμα είναι μόνο το στυλ".

Όχι. Η επιλογή μεταξύ του "που" και του "που" αλλάζει ολόκληρο το νόημα μιας πρότασης.

Για παράδειγμα,

• Τα αυτοκίνητα με ηλιοροφή είναι πιο ακριβά.
  → Μόνο ορισμένα αυτοκίνητα διαθέτουν ηλιοροφή. Αυτά κοστίζουν περισσότερο.
  
• Τα αυτοκίνητα με ηλιοροφή είναι πιο ακριβά.
  → Λέτε ότι όλα τα αυτοκίνητα έχουν ηλιοροφή. (Δεν είναι πιθανό!)

Βλέπετε τη διαφορά; Αυτό = συγκεκριμένο. Που = γενικές επιπλέον πληροφορίες.

Μύθος #2: "Θα πρέπει πάντα να αντικαθιστάτε το "που" με το "που"."

Αυτός ο μύθος οδηγεί σε αυτό που αστειευόμενοι αποκαλούν "κυνήγι του ποιανού" - υπερ-διόρθωση κάθε "ποιανού" σε "ότι". Αλλά κάθε λέξη εξυπηρετεί διαφορετικό γραμματικό ρόλο.

Κακή διόρθωση:

• Το τηλέφωνό μου, το οποίο φορτίζει, βρίσκεται πάνω στο τραπέζι.
  → Το "ότι" δεν μπορεί να ακολουθήσει κόμμα. Αυτό είναι λάθος.

Σωστά:

• Το τηλέφωνό μου, το οποίο φορτίζει, βρίσκεται πάνω στο τραπέζι.
  → Τώρα λειτουργεί - απλά προσθέτοντας μια λεπτομέρεια.

Μύθος #3: "Όλοι χρησιμοποιούν τον ίδιο κανόνα".

Δεν ισχύει σε όλο τον κόσμο. Στα αμερικανικά αγγλικά, το "that" είναι το πρότυπο για τις περιοριστικές προτάσεις:

• Το πουκάμισο που ταιριάζει καλύτερα είναι μπλε. (Χωρίς κόμμα, χρησιμοποιεί το "ότι")

Αλλά στα βρετανικά αγγλικά, είναι συνηθισμένο να βλέπουμε:

• Το πουκάμισο που ταιριάζει καλύτερα είναι το μπλε. (Ακόμα δεν υπάρχει κόμμα, αλλά το "που" είναι εντάξει εκεί)

Έτσι, στις ΗΠΑ, το "that" προτιμάται για βασικές πληροφορίες (περιοριστικές προτάσεις), ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο, το "which" χρησιμοποιείται συχνά με τον ίδιο τρόπο - ακόμη και χωρίς κόμμα. 

Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τις διαφορές μεταξύ βρετανικών και αμερικανικών αγγλικών, διαβάστε αυτό το blog >> Σύγκριση της αμερικανικής και της βρετανικής αγγλικής γλώσσας.

Μύθος #4: "Ποιος/ποια/ότι - όλα είναι το ίδιο".

Όχι. Αυτά δεν είναι εναλλάξιμα.

Γρήγορος οδηγός:

• Χρησιμοποιήστε το "who" για τους ανθρώπους.
  → Ο δάσκαλος που με βοήθησε ήταν ευγενικός.
  
• Χρησιμοποιήστε το "που" ή το "που" για τα πράγματα.
    → Ο σκύλος που γαύγισε έτρεξε μακριά.
    → Η ιστορία που άκουσα χθες είναι αληθινή.
  
• Χρησιμοποιήστε το "που" με κόμματα όταν προσθέτετε μη ουσιώδεις λεπτομέρειες - αυτή είναι η μη περιοριστική σας πρόταση.

Μύθος #5: "Μπορείτε να αφήσετε το "ότι" οποιαδήποτε στιγμή - είναι απλά επιπλέον."

Όχι πάντα. Το να αφήσετε το "ότι" πολύ σύντομα μπορεί να προκαλέσει σύγχυση ή αμηχανία.

Συγκρίνετε αυτά:

• Σωστά: Είπε ότι θα τηλεφωνήσει. (Καθαρό, ρέει φυσικά)
• Λάθος: Είπε ότι θα τηλεφωνήσει. (Εξακολουθεί να είναι εντάξει, αλλά μπορεί να φαίνεται βιαστική ή ασαφής ανάλογα με το πλαίσιο)

Αλλά τώρα κοιτάξτε αυτό:

• Σωστά: Η είδηση που σόκαρε τους πάντες ήταν αληθινή.
• Λάθος: Η είδηση που σόκαρε τους πάντες ήταν αληθινή. (Περίμενε-τι; Αυτό είναι ένα χάος.)

Μερικές φορές χρειάζεται το "ότι" για να συνδέσετε τις ιδέες με σαφήνεια. Η παράλειψή του μπορεί να ακούγεται περιστασιακή, αλλά μπορεί να βάλει τρικλοποδιά στον αναγνώστη σας - ειδικά σε σύνθετες προτάσεις.

Συστάσεις Οδηγού Στυλ

A οδηγός στυλ είναι ένα εγχειρίδιο κανόνων για τη γραφή. Βοηθάει να βεβαιωθείτε ότι όλα όσα γράφετε φαίνονται, ακούγονται και αισθάνονται με τον ίδιο τρόπο - είτε πρόκειται για τη γραμματική, τη στίξη, τον τρόπο χρήσης των λέξεων ή τη μορφοποίηση πραγμάτων όπως οι επικεφαλίδες ή οι παραπομπές.

Όταν πρόκειται για τη χρήση των λέξεων "που" και "που", τα περισσότερα εγχειρίδια συγγραφής ακολουθούν σαφείς κανόνες.

1 - Το Εγχειρίδιο Στυλ του Σικάγο

Το Σικάγο είναι η επιλογή για πολλούς εκδότες και ακαδημαϊκούς συγγραφείς, ιδίως στις εκδόσεις βιβλίων. Έχει έναν πιο επίσημο τόνο. Σε αυτόν τον οδηγό στυλ:

• Το "ότι" πρέπει να χρησιμοποιείται για περιοριστικές προτάσεις (χωρίς κόμμα).
  • Παράδειγμα: Το βιβλίο που βρίσκεται στο ράφι είναι το δικό μου.

• Η λέξη "η οποία" πρέπει να χρησιμοποιείται για μη περιοριστικές προτάσεις (με κόμμα).
  • Παράδειγμα: Το βιβλίο, το οποίο βρίσκεται στο ράφι, είναι δικό μου.

2 - APA και MLA

Τα στυλ APA (American Psychological Association) και MLA (Modern Language Association) χρησιμοποιούνται ευρέως στην ακαδημαϊκή και ερευνητική γραφή.

Και ακολουθούν τους γραμματικούς κανόνες του Σικάγο για το οποίο έναντι του ότι

• Χρησιμοποιήστε το "ότι" για περιοριστικές, καθοριστικές προτάσεις.
• Χρησιμοποιήστε "που" (με κόμμα) για μη ουσιώδεις λεπτομέρειες.

3 - Στυλ IEEE

Το IEEE (Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών) δίνει έμφαση στη σαφήνεια έναντι της αυστηρής τυπικότητας. 

Προτιμά γενικά το "ότι" για τις περιοριστικές ρήτρες - όπως και οι άλλες - αλλά επιτρέπει το "που" αν δεν δημιουργεί σύγχυση.

Στόχος τους είναι η σαφής επικοινωνία, ειδικά σε τεχνικούς τομείς όπου η ακρίβεια είναι το κλειδί.

Γνωρίστε τον Οδηγό Στυλ σας

Δεν ακολουθούν όλοι οι κλάδοι τους ίδιους κανόνες. Είτε γράφετε για:

• Ένας εκδότης βιβλίων → πιθανόν να χρησιμοποιεί το Σικάγο
  
• Μια πανεπιστημιακή εργασία → πιθανώς APA ή MLA
  
• Ένα τεχνικό έγγραφο → πιθανό IEEE
  
• Μια εταιρική ομάδα ή μάρκα → μπορεί να έχουν το δικό τους εσωτερικό οδηγό στυλ

Το κλειδί για την επαγγελματική γραφή είναι να γνωρίζετε ποιος οδηγός ύφους ισχύει, πώς αντιμετωπίζει το τι έναντι του τι, και να ακολουθείτε με συνέπεια αυτούς τους κανόνες γραμματικής.

Παραδείγματα σε πραγματικό πλαίσιο

Όταν γράφετε, είτε πρόκειται για το μάρκετινγκ, είτε για ακαδημαϊκούς, είτε ακόμη και για νομικά συμβόλαια, η γνώση της διαφοράς μεταξύ του "που" και του "που" έχει μεγάλη σημασία.

Ιδού πώς εμφανίζεται στον πραγματικό κόσμο:

1 - Αντίγραφο μάρκετινγκ

Στην επικοινωνία μάρκετινγκ, η σαφήνεια πουλάει. Πρέπει να διαχωρίσετε σαφώς τις βασικές λεπτομέρειες του προϊόντος από τις προαιρετικές. 

Η σωστή χρήση των λέξεων "που" και "που" βοηθάει στην αποφυγή σύγχυσης των πελατών - κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για τη συγγραφή κειμένων με επίκεντρο τη μετατροπή.

Παράδειγμα:

• Το τηλέφωνο που συνοδεύεται από εγγύηση 2 ετών είναι μια εξαιρετική προσφορά.
  → Μόνο τα τηλέφωνα με την εγγύηση είναι η συμφωνία.

• Το τηλέφωνο, το οποίο συνοδεύεται από εγγύηση 2 ετών, είναι μια εξαιρετική προσφορά.
  → Όλα τα τηλέφωνα είναι προσφορές - η εγγύηση είναι απλώς μια προστιθέμενη αξία.

2 - Ακαδημαϊκή γραφή

Στην ακαδημαϊκή γραφή, η ακρίβεια δημιουργεί αξιοπιστία. Η λανθασμένη χρήση των λέξεων "που" ή "που" μπορεί να αλλάξει το νόημα του επιχειρήματος ή της υπόθεσής σας - ένας κίνδυνος που δεν θέλετε σε μια εργασία με αξιολόγηση από ομότιμους.

Παράδειγμα:

• Η έρευνα που πραγματοποιήσαμε δείχνει ελπιδοφόρα αποτελέσματα.
  → Αναφέρεται σε μια συγκεκριμένη μελέτη που είναι κεντρική στην εργασία.

• Η έρευνα, την οποία πραγματοποιήσαμε πέρυσι, δείχνει ελπιδοφόρα αποτελέσματα.
  → Προσθέτει υπόβαθρο, όχι κεντρικό για την επιχειρηματολογία.

3 - Νομικές συμβάσεις

Στη νομική γραφή, η ακρίβεια είναι αδιαπραγμάτευτη. Η λανθασμένη δομή της ρήτρας μπορεί να δημιουργήσει νομικά κενά, παρερμηνείες ή ακόμη και να οδηγήσει σε αγωγές.

Παράδειγμα ασάφειας:

• Το ακίνητο που βρίσκεται στην οδό Main Street είναι διαθέσιμο προς πώληση.
  → Μόνο το ακίνητο της Main Street είναι προς πώληση.

• Το ακίνητο, το οποίο βρίσκεται στην οδό Main Street, είναι διαθέσιμο προς πώληση.
  → Θα μπορούσε να σημαίνει ότι όλα τα ακίνητα είναι προς πώληση, και αυτό τυχαίνει να βρίσκεται στην κεντρική οδό.

4 - Τίτλοι ειδήσεων

Στη δημοσιογραφική γραφή, ιδίως στους τίτλους, η αναγνωσιμότητα και η ακρίβεια είναι κρίσιμες. Μια λανθασμένη πρόταση μπορεί να παραπλανήσει τους αναγνώστες ή να αλλάξει εντελώς την αφήγηση.

Παράδειγμα:

• Ο δήμαρχος, ο οποίος ενεπλάκη σε σκάνδαλο, παραιτείται σήμερα.
  → Ο δήμαρχος παραιτείται- το σκάνδαλο είναι απλώς μια πρόσθετη πληροφορία.
  
• Ο δήμαρχος που πιάστηκε στα δίχτυα ενός σκανδάλου παραιτείται σήμερα.
  → Μόνο ο δήμαρχος που εμπλέκεται στο σκάνδαλο παραιτείται.

Πώς η μη ανιχνεύσιμη AI μπορεί να βοηθήσει

Ένα γραμματικό λάθος στο κείμενό σας μπορεί να υπονομεύσει τη σαφήνειά σας. Αυτό όχι μόνο μπερδεύει τους αναγνώστες - μπορεί να σας κοστίσει αξιοπιστία, βαθμούς, μετατροπές ή ακόμη και νομική ακρίβεια.

Δείτε πώς μπορείτε να το διορθώσετε αυτό και ποιο λάθος χρησιμοποιείτε Μη ανιχνεύσιμα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης.

1 - Εργαλείο παράφρασης

Δυσκολεύεστε να καταλάβετε αν η ρήτρα σας είναι περιοριστική ή μη περιοριστική; Ή αναρωτιέστε αν ένα κόμμα αλλάζει διακριτικά το νόημά σας;

Εργαλείο παράφρασης ξαναγράφει την πρότασή σας με τη σωστή δομή. 

Πώς λειτουργεί:

1. Επικολλήστε την πρότασή σας (ή ανεβάστε το έγγραφό σας).

2. Κάντε κλικ στην επιλογή "Παράφραση" για να δείτε το περιεχόμενό σας επαναδιατυπωμένο για σαφήνεια και γραμματική ακρίβεια.

3. Έλεγχος ανίχνευσης: Ελέγξτε αν η πρότασή σας ακούγεται γραμμένη από άνθρωπο.

4. Αντιγράψτε, κατεβάστε ή εξανθρωπίστε περαιτέρω το αποτέλεσμα.

Για παράδειγμα,

2 - Μη ανιχνεύσιμη συνομιλία AI

Έχετε αμφιβολίες για τη γραμματική; Θέλετε να ελέγξετε ξανά αν το "που" ή το "που" κάνει το θέμα σας πιο σαφές;

Η μη ανιχνεύσιμη Τεχνητή Νοημοσύνη AI Chatbot μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε σε δευτερόλεπτα. 

Πώς να το χρησιμοποιήσετε:

1. Κάντε μια ερώτηση - π.χ., "Πρέπει να χρησιμοποιήσω το "που" ή το "που" σε αυτή την πρόταση;"
   
2. Πάρτε μια σαφή απάντηση - άμεσα εξηγημένη με παραδείγματα.
   
3. Επαναλάβετε ανάλογα με τις ανάγκες - για οποιαδήποτε γραφή, ανά πάσα στιγμή.

Για παράδειγμα,

Μετακινηθείτε προς τα κάτω και δείτε τι μπορεί να κάνει ο ανιχνευτής AI και ο Humanizer!

Συχνές ερωτήσεις: Αυτό vs Ποιο

Τελικές σκέψεις

Έτσι, έχει πραγματικά σημασία αν χρησιμοποιείτε το "που" ή το "που"; Στην πραγματικότητα, ναι.

Δεν πρόκειται για το κόλλημα των κανόνων γραμματικής ή για να εντυπωσιάσετε τη γραμματική αστυνομία. Το θέμα είναι η πρόθεση. Σαφήνεια. Ακρίβεια. 

Η ικανότητα να καθοδηγήστε τον αναγνώστη σας χωρίς σύγχυση ή θόρυβο. Αυτό είναι ισχυρό. 

Και είναι κάτι που κάθε συγγραφέας -είτε συντάσσει ένα email είτε ένα μυθιστόρημα- αξίζει να αισθάνεται σίγουρος για αυτό.

Αλλά εσύ δεν χρειάζεται να απομνημονεύετε κάθε κανόνα για να γίνεις καλός συγγραφέας. Απλά πρέπει να νοιάζεσαι για το αν σε καταλαβαίνουν.

Επανεξετάστε τις διακρίσεις. Χρησιμοποιήστε το φύλλο συμβουλών γρήγορης αναφοράς. Δοκιμάστε τις ασκήσεις. Γιατί όσο περισσότερο πρακτική, τόσο πιο φυσικό είναι.

Και με την πάροδο του χρόνου, θα δείτε τον εαυτό σας να γράφει όχι μόνο με σαφήνεια, αυτοπεποίθηση και πρόθεση.

Αυτό δεν είναι το νόημα;